Zevergem 29 juni 2020
Beste raadsleden van Schiermonnikoog,
Graag kom ik terug op het meer dan gevoelige punt nml. de uitbreiding van de bedrijventerrein Melle Grietjespad en de ringweg ernaar toe. Ik heb u, als raadsleden van Schiermonnikoog, in een vorige mail (dd.25 mei 2020) mijn inzicht over dit onderwerp concreet uiteengezet.
Los van bestaande ruimtelijke studies en recente goedgekeurde bestemmingsplannen die deze visie niet dragen..., los van vroegere besluitvorming die de uitbreiding aan het Melle Grietjespad niet ondersteunen..., los van alle politiek gewring en discussies over wie en wanneer..., los van al dan niet slechte communicatie...denk ik dat Schiermonnikoog op een cruciaal punt staat om beslissingen te nemen die verder gaan dan een “ad hoc” beleid omdat er nu toevallig een manegeterrein leeg komt te staan.
De troef van Schiermonnikoog is niet alleen zijn ongerepte natuur maar ook de authenticiteit van het dorp. Het ruimtelijke omgaan met die authenticiteit is een moeilijke oefening. Maar één ding staat vast, uitbreiding van het Melle Grietjespad wordt een vlek op het dorpsgezicht...de aanleg van een ringweg is een aanslag op de natuurwaarde van de laatste onbesmette polder waarop biodiversiteit zijn volle gang gaat.
Toch werd ik hoopvol toen ik in de laatste nieuwsbrief van Schiermonnikoog (nr 20) las, waarbij de eerste “groene brief” in bijlage zat. Hier wordt een pleidooi gevoerd voor een duurzame toekomst voor Schiermonnikoog...duurzaam en zelfvoorzienend Schiermonnikoog. Er is dus wel degelijk bereidheid om het unicum van Schiermonnikoog te behouden en te versterken. Er is dus duidelijk bereidheid van het bestuur om de troeven van het eiland te vrijwaren tegen de druk van “welvaart”..., de druk van “groei”..., de druk van economische “belangen”.
Dat zijn immers de uitgangspunten van de “groene brief”, dat zijn de doelstellingen die het beleid van Schiermonnikoog voor ogen heeft. Een hele opluchting maar tegelijkertijd een enorme tegenstelling met de ontwerpnota om het bedrijventerrein Melle Grietjespad uit te breiden en een “ring”weg aan te leggen in een waardevol poldergebied.
Zaken doen is voor mij zeker geen vies woord maar de economische activiteit kaderen in een ecologisch en duurzaam beleid is vandaag een must. Dan pas schept u een toekomst die voor de volgende generaties draagbaar wordt. Daarom moet het beleid vandaag de juiste keuzes maken. Wereldwijd gaan steden die richting op, vaak confronterend met de economische druk van belangenpartijen. Toch slagen velen in die opzet en het eindresultaat is bijna altijd een win-win situatie voor zowel de bewoners, het beleid en het economische belang. Die steden zijn vandaag wereldwijd toeristische trekpleisters en worden dan ook op vlak van ruimtelijke ordening en leefbaarheid als voorbeelden aangehaald.
Het beleid van Schiermonnikoog mag deze kans niet uit handen geven en verder kijken dan de invulling van een leegstaand manegeterrein. Het moet een toekomstvisie uitschrijven voor een veel langere tijd. Geen ad-hoc beslissingen maar een scenario uitwerken dat rekening houdt met de toekomstige vraag en behoefte om op een duurzame en ecologische manier aanbod te creëren.
Graag zou ik bij deze gelegenheid verwijzen naar een eiland aan de Schotse kust. Het eiland Eigg heeft jaren terug deze kaart getrokken, leeft ook van toerisme op een kleinere schaal weliswaar maar is op heden het groenste eiland van het Verenigd Koninkrijk. Aan Schiermonnikoog om dit voorbeeld te volgen....dat vraagt vandaag alleen maar politieke moed.
Steeds bereid om mijn ruimtelijk advies uit mijn eerste schrijven toe te lichten...
Met vriendelijke groet,
Tony Carrette - ruimtelijk planner
Beste raadsleden van Schiermonnikoog,
Graag kom ik terug op het meer dan gevoelige punt nml. de uitbreiding van de bedrijventerrein Melle Grietjespad en de ringweg ernaar toe. Ik heb u, als raadsleden van Schiermonnikoog, in een vorige mail (dd.25 mei 2020) mijn inzicht over dit onderwerp concreet uiteengezet.
Los van bestaande ruimtelijke studies en recente goedgekeurde bestemmingsplannen die deze visie niet dragen..., los van vroegere besluitvorming die de uitbreiding aan het Melle Grietjespad niet ondersteunen..., los van alle politiek gewring en discussies over wie en wanneer..., los van al dan niet slechte communicatie...denk ik dat Schiermonnikoog op een cruciaal punt staat om beslissingen te nemen die verder gaan dan een “ad hoc” beleid omdat er nu toevallig een manegeterrein leeg komt te staan.
De troef van Schiermonnikoog is niet alleen zijn ongerepte natuur maar ook de authenticiteit van het dorp. Het ruimtelijke omgaan met die authenticiteit is een moeilijke oefening. Maar één ding staat vast, uitbreiding van het Melle Grietjespad wordt een vlek op het dorpsgezicht...de aanleg van een ringweg is een aanslag op de natuurwaarde van de laatste onbesmette polder waarop biodiversiteit zijn volle gang gaat.
Toch werd ik hoopvol toen ik in de laatste nieuwsbrief van Schiermonnikoog (nr 20) las, waarbij de eerste “groene brief” in bijlage zat. Hier wordt een pleidooi gevoerd voor een duurzame toekomst voor Schiermonnikoog...duurzaam en zelfvoorzienend Schiermonnikoog. Er is dus wel degelijk bereidheid om het unicum van Schiermonnikoog te behouden en te versterken. Er is dus duidelijk bereidheid van het bestuur om de troeven van het eiland te vrijwaren tegen de druk van “welvaart”..., de druk van “groei”..., de druk van economische “belangen”.
Dat zijn immers de uitgangspunten van de “groene brief”, dat zijn de doelstellingen die het beleid van Schiermonnikoog voor ogen heeft. Een hele opluchting maar tegelijkertijd een enorme tegenstelling met de ontwerpnota om het bedrijventerrein Melle Grietjespad uit te breiden en een “ring”weg aan te leggen in een waardevol poldergebied.
Zaken doen is voor mij zeker geen vies woord maar de economische activiteit kaderen in een ecologisch en duurzaam beleid is vandaag een must. Dan pas schept u een toekomst die voor de volgende generaties draagbaar wordt. Daarom moet het beleid vandaag de juiste keuzes maken. Wereldwijd gaan steden die richting op, vaak confronterend met de economische druk van belangenpartijen. Toch slagen velen in die opzet en het eindresultaat is bijna altijd een win-win situatie voor zowel de bewoners, het beleid en het economische belang. Die steden zijn vandaag wereldwijd toeristische trekpleisters en worden dan ook op vlak van ruimtelijke ordening en leefbaarheid als voorbeelden aangehaald.
Het beleid van Schiermonnikoog mag deze kans niet uit handen geven en verder kijken dan de invulling van een leegstaand manegeterrein. Het moet een toekomstvisie uitschrijven voor een veel langere tijd. Geen ad-hoc beslissingen maar een scenario uitwerken dat rekening houdt met de toekomstige vraag en behoefte om op een duurzame en ecologische manier aanbod te creëren.
Graag zou ik bij deze gelegenheid verwijzen naar een eiland aan de Schotse kust. Het eiland Eigg heeft jaren terug deze kaart getrokken, leeft ook van toerisme op een kleinere schaal weliswaar maar is op heden het groenste eiland van het Verenigd Koninkrijk. Aan Schiermonnikoog om dit voorbeeld te volgen....dat vraagt vandaag alleen maar politieke moed.
Steeds bereid om mijn ruimtelijk advies uit mijn eerste schrijven toe te lichten...
Met vriendelijke groet,
Tony Carrette - ruimtelijk planner
